Domyśnie gnuplot przyjmuje że niezależna zmienna w wykresach biegunowych jest podawana w radianach. Jeśli użyjemy polecenia set angles degrees to wtedy niezależna zmienna jest wyrażana w stopniach i zawatra jest w zakresie [0:360] .
Składnia:
set angles {degrees | radians}
show angles
W programie możemy wstawić do wykresu strzałki, wskazujące na coś. Dokonamy tego używając komendy set arrow
Składnia:
set arrow {<tag>} {from <position>} {to <position>} {{no}head}
{ {linestyle | ls <line_style>}
| {linetype | lt <line_type>}
{linewidth | lw <line_width} }
set noarrow {<tag>}
show arrow
Autoskalowanie może zostać ustawione osobno dla osi x, y i z, lub jednorazowo dla wszystkich osi. Domyśnie ustawiane są wartości dla wszystkich osi.
Składnia:
set autoscale {<axes>{min|max}}
set noautoscale {<axes>{min|max}}
show autoscale
gdzie <axes> to którakolwiek z osi np. x, y, z, x2, y2 or xy. Słowa kluczowe min i max określają przedział skalowania. Jeśli żadne ze słów kluczowych nie jest określone, to wtedy wszystkie osie są autoskalowane.
Przykłady:
Ustawienie skalowanie tylko dla osi y:
set autoscale y
Ustawienie autoskalowania tylko dla minimalnej wartości na osi y. Wartość maksymalna nie jest autoskalowana.:
set autoscale ymin
Ustawienie skalowanie dla osi x oraz y:
set autoscale xy
Ustawienie autoskalowania dla wszystkich osi:
set autoscale
Wyłączenie autoskalowania dla wszystkich osi:
set noautoscale
Wyłączenie autoskalowania tylko dla osi z:
set noautoscale z
Polecenie set bar ustawia kreski na końcach słupków błędów.
Składnia:
set bar {small | large | <size>}
show bar
Komenda set bmargin ustala wielkość dolnego marginesu. Zobacz równieżset margin.
Komendy set border and set noborder kontrolują wyświetlanie na wykresie "borders" (granic?) dla poleceń plot i splot.
Składnia:
set border {<integer> { {linestyle | ls <line_style>}
| {linetype | lt <line_type> }
{linewidth | lw <line_width>} } }
set noborder
show border
Przykłady:
Narysuj wszystkie granice:
set border
Narysu tylko SOUTHWEST granicę:
set border 3
Narysuj pudełko dookoła splot:
set border 4095
Narysuj częściowe pudełko, pomijając przednią część:
set border 127+256+512
Narysuj tylko NORTHEAST część granic:
set noxtics; set noytics; set x2tics; set y2tics; set border 12
KomendaThe set boxwidth jest używany do ustawiania domyśnych szerokości budełek w poleceniach: boxes oraz boxerrorbars.
Składnia:
set boxwidth {<width>}
show boxwidth
Aby automatycznie ustawić szerokość pudełka użyjemy polecenia:
set boxwidth
or, for four-column data,
set boxwidth -2
Taki sam efekt dostaniemy używając następującego polecenia:
plot 'file' using 1:2:3:4:(-2)
Komendaset contour umożliwia rysowanie konturu powieżchnie, jest tylko dostępna dla polecenia splot.
Składnia:
set contour {base | surface | both}
set nocontour
show contour
Trzy opcje wyszczególniją jek mamy narysować kontury: base rysuje kontur na podstawie siatki, surface rysuje kontur na podstawie powierzchni , a both rysuje kontur na podstawie powierzchni oraz siatki. Opcją domyśną jest base.
Komenda set data style zmienia domyśne styl rysowania dla wyświetlonych danych
Składnia:
set data style <style-choice>
show data style
show data style pokazuje aktualnie używany styl.
Komenda set encoding pozwala na wybór trybu kodowania znaków.
Składnia:
set encoding {<value>}
show encoding
Komenda set function style zmienia domyśny styl rysowania funkcji.
Składnia:
set function style <style-choice>
show function style
show function style pokazuje jakiego stylu używamy w danej chwili.
Komenda show functions pokazuje zdefiniowane przez użytkownika funkcje i ich definicje.
Składnia:
show functions
Komenda set hidden3d powoduje zasłonięcie (nierysowanie) lini, które znajdują sie za jakąs narysowaną płaszczyzną. Opcja jest dostępna tylko z polecenim splot.
Skłądnie
set hidden3d {defaults} |
{ {{offset <offset>} | {nooffset}}
{trianglepattern <bitpattern>}
{{undefined <level>} | {noundefined}}
{{no}altdiagonal}
{{no}bentover} }
set nohidden3d
show hidden3d
Każdy terminal posiada domyśnie zdefiniowany style lini oraz punktów, możemy je zobaczyć przy pomocy polecenia test. Polecenie set linestyle definiuje nowy typ lini., szerokość, typ punktów oraz ich rozmiar. Zdefiniowanemu przez nas stylowi jest przypisywany index, abyśmy mogli się w przyszłości odwoływać do nowego stylu bez potrzeby definiowania go na nowo.
Składnia:
set linestyle <index> {linetype | lt <line_type>}
{linewidth | lw <line_width>}
{pointtype | pt <point_type>}
{pointsize | ps <point_size>}
set nolinestyle
show linestyle
Style lini i punktów są brane z zdefiniowanych wcześniej styli dla terminalu którego aktualnie używamyalmy. Szerokość lini i rozmiar punktów bieżemy poprzez przemnożenie domyśnej szerokości bądż wielkożci przez liczbę.
Domyśnie style dla lini i punktów zapisanie są jako index'y, natomiast domyśnie wartości szerokości i wielkośći punktów zapisane są w jednostkach. ???
Przykład: Przypusmy ze domyśnymi liniami są linie z indeksami 1, 2 i 3 są czerwona, zielona i niebieska. i kolejno stylami punktów są kwadrat, krzyżyk, trójkąt, wtedy:
set linestyle 1 lt 2 lw 2 pt 3 ps 0.5
definiuje nowy styl lini, która będzie zielona i dwa razy szersza z nowym stylem punktów, czyli będo to o połowe mniejsze trójkąty. Komenda
set function style lines
plot f(x) lt 3, g(x) ls 1
tworzy wykres f(x) używający domyśnej niebieskiej lini, oraz rysuje wykres g(x) używając zdefiniowanej przez użytkownika zielonej lini. Podobnie komenda:
set function style linespoints
plot p(x) lt 1 pt 3, q(x) ls 1
rysuje wykres f(x) używając domyśnych trójkątów połączonych z czerwoną linią, oraz rysuje wykres q(x) używając małych trójkątów połączonych z zieloną linią.
Komenda set lmargin ustawia rozmiar lewego marginesu.
Komenda locale ustala sposób zapisu daty {x,y,z}{d,m}tics
Składnia:
set locale {"<locale>"}
Skala logarytmiczna może być ustawiona dla następujących osi: x, y, z, x2 and/or y2 .
Składnia:
set logscale <axes> <base>
set nologscale <axes>
show logscale
Przykłady:
Włanczamy skale logarytmiczną dla osi x i z.
set logscale xz
Włączamy skale log base 2 of the y axis:
set logscale y 2
Wyłączamy skalę log dla osi z
set nologscale z
Zmiana ustawień marginesów przez komende set margin, komenda show margin pokazuje bieżące ustawienia. (zresztą zdążyliśmy się już do tego przyzwyczaić)
Składnia:
set bmargin {<margin>}
set lmargin {<margin>}
set rmargin {<margin>}
set tmargin {<margin>}
show margin
Jednostki <margin> są to odpowiedniki wysokości oraz wszerokości. Wartość dodatnia definiuje absolutną wielkość marginesu, natomias wartości ujemne (lub żadna) powoduje że gnuplot powraca do standatdowej wielkości.
Komenda set multiplot przełancza gnuplota w tryb wielowykresowy "multiplot mode", w którym kolejne wykresy są umieszczane na tej samej stronie, oknie lub screen'ie.
Składnia:
set multiplot
set nomultiplot
Przykład:
set size 0.7,0.7
set origin 0.1,0.1
set multiplot
set size 0.4,0.4
set origin 0.1,0.1
plot sin(x)
set size 0.2,0.2
set origin 0.5,0.5
plot cos(x)
set nomultiplot
Komenda set originuzywana jest do specyfikacji początku powierzchni kreślenia(grafu i jego marginesu) na ekranie. Współrzędne są dane w współrzędnych ekranowych systemu.
Składnia:
set origin <x-origin>,<y-origin>
Domyśnie to ekran jest standardowym wyjściem. Komenda set output przekierowuje strumień wyjściowy do wyszczególnionego pliku lub użądzenia.
Składnia:
set output {"<filename>"}
show output
Nazwa pliku musi być ujęta w cudzysłów.
Komenda set parametric ustawian nam układ na układ parametryczny. Komenda set noparametric powoduje opuszczenie układu parametrzycznego i przejście do układu kartezjańskiego.
Składnia:
set parametric
set noparametric
show parametric
Komenda set pointsize zmienia rozmiar punktów użytych na wykresie.
Składnia:
set pointsize <multiplier>
show pointsize
Domyśnym mnożnikiem jest wartość 1.0.
Komenda set rmargin ustawia rozmiar prawego marginesu.
Komenda set size skaluje obszar wyświetlania wykresu.
Składnie:
set size {{no}square | ratio <r> | noratio} {<xscale>,<yscale>}
show size
<xscale> i <yscale> wartości są to skalujące współczynniki dla rozmiarow kreslenia zawierające graf i margines.
ratio powoduje iz gnuplot probuje stworzyc graf z stosunkiem r(stosunek dlugosci dlugosci rzednej do odcietej) w części obszaru zdefiniowanego przez <xscale> and <yscale>.
Ratio i square nie przynosi zadnych efektow dla 3-d rys
Komenda set surface kontroluje wyświetlanie powierzchnie przez polecienie splot.
Składnia:
set surface
set nosurface
show surface
Powieżchnie są rysowanie stylem określoney za pomocą opcji with.
Gnuplot obsługuje wiele różnych formatów graficznych. Za pomocą polecenia set terminal mówimy gnuplotowi jaki "rodzaj" wyjścia ma być ustawiony. Za pomocą polecenia set output aby przekierować wyjście do danego użądzenie wyjściowego lub pliku.
Składnia:
set terminal {<terminal-type>}
show terminal
Jeśli <terminal-type> jest pominięty, gnuplot wyświetli listę wszystkich dostępnych typów terminali.
Jeśli set terminal i set output są użyte razem, to bezpieczniej jest najpierw użyć set terminal.
Niektóre terminale posiadają również własne opcje np. dumb, iris4d, hpljii lub postscript.
W zależności od wersji gnuplota mogą być dostępne następujące formaty:
aed767, aifm, amiga, apollo, atari ST (via AES), atari ST (via VDI), be, cgi, cgm, corel, debug, svga, dumb,
dxf, dxy800a, eepic, emxvga, epson-180dpi, excl, hercules, fig, gif, unixplot, gpic, gpr, grass, hp2623a,
hp2648, hp500c, hpgl, hpljii, hppj, imagen, iris4d, kyo, latex, linux, macintosh, mf, mp, mgr, mif, mtos, next,
next, pbm, dospc, pm, png, postscript, pslatex and pstex, pstricks, qms, regis, rgip, sun, tek410x, table, tek40,
texdraw, tgif, tkcanvas, tpic, unixpc, unixplot, vx384, VWS, windows, x11, xlib
Komenda set tics umożliwa zmianę "zakończeń słupków błędów ???".
Składnia:
set tics {<direction>}
show tics
gdzie <direction> może być in (domyśna) lub out.
Komenda set title powoduje dodanie do wykresu nazwy umieszczonej centralnie w górnej części wykresu. set title jest specjalną opcią polecenia set label.
Składnia:
set title {"<title-text>"} {<xoff>}{,<yoff>} {"<font>,{<size>}"}
show title
Stałe <xoff> or <yoff> okreslają (odstęp) wyrównanie względem odpowiednich osi. Na przykład, "set title ,-1" spowoduje zmiane tylko odstępu względym y.
<font> używa sie do określenia czcionki jaka ma być użyta do wyświetlenia tytułu; wielkość czcionki <size> będzie zależna od terminalu którego aktualnie używamy.
set title wywołany bez parametrów powoduje wyczyszczenie tytułu.
Komenda set tmargin powoduje ustawienie wielkości górnego marginesu.
Komenda show variables służy do wyświetlenia wszystkie zmienne zdefiniowane przez użytkownika oraz ich wartości.
Składnia:
show variables
Komenda show version powoduje wyświetlenie wersji gnuplota którego właśnie używamy, oraz innych ciekawych danych dotyczących gnuplota, jego twórców a nawet systemu na którym pracujemy. Użyj a zobaczysz.
Składnia:
show version {long},
show version
Komenda set view ustawia kąt widzenia dla splot's. Dzięki temu poleceniu możemy kontrolować jak "wykres 3d" jest żucany na płaszczyzne 2d ekranu.
Składnia:
set view <rot_x> {,{<rot_z>}{,{<scale>}{,<scale_z>}}}
show view
< skala > kontroluje skalowanie całego splot, kiedy < scale_z > waży oś z tylko. Oba zaniedbania skal do 1.0.
gdzie <rot_x> i <rot_z> kontrolują kąt obrotu (w stopniach) w virtualnym wykresie 3d, zanim rotacja jest wykonana pozioma oś ekranu jest osią x, a oś pionowa jest osią y, natomiast linia prostopadła do ekranu jest osią z. Pierwszy parametr określa rotacje <rot_x> dookoła osi x. Drugi parametr <rot_z> określa rotacje dookoła ozi z.
<rot_x> jest ograniczona do przedziału [0:180] , domyśnie jest ustawiony na 60 stopni, podczas gdy <rot_z> mieści się w przedziale [0:360] stopni, a domyśnie ustawiony jest na 30 stopni. <scale> powoduje skalowanie wykresu otrzymanego po użyciu komendy splot, podczas gdy <scale_z> skaluje tylko oś z. Wartością domyśną obu poleceń jest 1.0.
Przykłady:
set view 60, 30, 1, 1
set view ,,0.5
Pierwsze ustawieni to wszystki cztery wartości domyśne. Drugi zmienia tylko skalowanie.
Komenda ustawia nam podziałke (datatype) na osi x na format time/date.
Składnia:
set xdata {time}
show xdata
Taką samą składnię posiadają polecienia dotyczące również innych osi: ydata, zdata, x2data i y2data.
Komenda set xlabel ustawia etykiete osi x. Similar commands set labels on the other axes.
Syntax:
set xlabel {"<label>"} {<xoff>}{,<yoff>} {"<font>{,<size>}"}
show xlabel
Taką samą składnię posiadają polecienia dotyczące również innych osi: x2label, ylabel, y2label i zlabel..
Parametry <xoff> or <yoff> określają odstęp dla etykiety od odpowiedniej osi. Rozmiar zanków podobie jak w polieceniu title zależy od czcionki której używamy oraz terminalu na którym pracujemy.
Komenda set xrange ustawia poziomy (os x) zasięg zmiennych które będą wyświetlane.
Składnia:
set xrange [{{<min>}:{<max>}}] {{no}reverse} {{no}writeback}
show xrange
gdzie <min> i <max> mogą być stałymi, wyrażeniami lub gwiazdkami aby ustawić autoskalowanie. Jeśli jakaś wartość zastała pominięta to nie będzie ona zmieniona.
Taką samą składnię, uwzględniając oczywiście odpowiednie osie mają polecenia yrange, zrange, x2range, y2range, rrange, trange, urange and vrange.
Jezeli dla danej zmiennej nie zostanie okreslony przedzial, zostaje przyjeta jego poprzednia wartosc (poczatkowo <-10,10>). Przedzial zmiennej zaleznej jest okreslany automatycznie.
Opcja reverse odwraca kierunek osi np:, set xrange [0:1] reverse da os z 1 na lewym koncu i 0 na prawym. Czyli identycznie jakbyśmy napisali xrange [1:0],
Przykłądy:
set xrange [-10:10]
set yrange [] writeback
plot sin(x)
set noautoscale y
replot x/2